Tomtom

Sommige producten zijn zo in onze samenleving ingeburgerd dat wij de merknaam verbinden aan het product waarmee bekend zijn geworden. Zaken als Maggi is onverbiddelijk verbonden met het bekende flesje Aroma. (dat was de echte naam) Wie aan tafel vraag of ze Maggie door willen geven, krijgt heus geen groentesaus aangereikt. Iedereen weet dat je het hartige extract uit het flesje wilt hebben om je soep een pittiger smaak te geven. Zo is ook de naam Tomtom synoniem geworden voor het navigatiesysteem dat in het begin van deze eeuw zijn naam hiermee heeft vereeuwigd. Ik vraag mij zelfs af of het woord Tomtom in de encyclopedie staat.

 

Hoewel ik het betreur dat de gemiddelde voertuigbestuurder afhankelijk is geworden van de kennis die in het electronisch geheugen van het apparaatje is opgeslagen, wil ik benadrukken dat zij als grondlegger van de moderne navigatiesystemen een brug hebben geslagen naar de voertuigen die nu van de lopende band afkomen met een (bijna voltooide) autonome auto. Nog enkele jaren en we zullen ons over de weg naar onze bestemming bewegen zonder tussenkomst van een bestuurder die nog enigszins weet hoe zij hebben gereden. Nog een klein stapje verder en een rijbewijs is zelfs uit de tijd. De voiture kent de verkeersregels beter dan jijzelf en zelfs ongevallen, anders dan door een technisch defect, zullen tot de verleden tijd behoren.

 

Een mooie ontwikkeling. De aandacht van de mens wordt niet meer afgeleid door verkeerssituaties. (of was het andersom? De bestuurder werd afgeleid door telefoon, kinderen achterin de auto of een vallende sigaret op de bekleding waardoor even niet meer op de weg gelet werd!) De keuzes die normaliter een conflict opleveren zoals "Volg ik mijn navigatiesysteem of mijn gevoel dat een andere weg korter is?”, worden ook ontnomen. Zelfs brandstofverbruik en files zullen afnemen.

 

Toch heb ik enkele bedenkingen tegen deze vooruitgang. Toen ik lang geleden op school zat, leerde ik heel veel plaatsen op de kaart van Nederland verplicht uit mijn hoofd. Later kwamen daar Europa en delen van de hele wereld bij waar ik nooit eerder van had gehoord. De provincies met de hoofdsteden, de bekende rijtjes als Hoogezand, Sappemeer etc. werden erin geslagen! Toen ik eenmaal een rijbewijs had en eindelijk zelf achter het stuur mocht kruipen, had ik wel een paar landkaarten en ‘Het grote Stratenboek van Shell’ bij mij, maar ik kon toch redelijk snel mijn weg vinden. Overigens ook zoiets wat nooit had mogen verdwijnen. Nog steeds 90% en werkt zonder batterijen! Als ik van Zaandam naar Maastricht moest rijden, wist ik dat ik via Amsterdam naar Utrecht moest om vervolgens de borden richting Eindhoven te volgen om naar mijn eindbestemming te komen. Zelfverzekerd ging ik de weg op.

 

Tegenwoordig is de geografische kennis van de jongeling, die geen kaartkennis op school meer hebben meegekregen, anders dan ‘Zoek het maar op via je mobieltje!’, krijgen een paniekaanval als het navigatiesysteem even niet werkt of wanneer hij zijn mobieltje kwijt is. Hij voelt zich dan compleet verloren.

 

Mijn zoon moest voor zijn werk naar Schiphol. Nu wordt de infrastructuur rondom Amsterdam behoorlijk gewijzigd en het navigatiesysteem laat dan regelmatig blijken op ‘gras’ te rijden. Omdat de borden Schiphol nog niet gewijzigd waren en hij niet wist dat de borden Amstelveen hem in de goede richting zouden leiden, ontstond er paniek. Hij moest mensen ophalen en die stonden te wachten… Tja, en wegenkaarten lagen niet meer in de bedrijfsauto. Ook mijn vrouw heeft moeite als de vernieuwde wegen rondom Leeuwarden een totaal andere kant op gaan dan zij gewend was. Zelf moet ik toegeven dat ik soms ook meer op het apparaatje op mijn dashboard vertrouw dan mijn eigen gevoel. Zeker als een laatste update ontbreekt, is de kans groot dat je onnodig kilometers omrijdt. Domweg omdat twijfelt over je eigen aardrijkskundige kennis.

 

Tegenwoordig hebben alle auto’s een eigen navigatiesysteem ingebouwd. Helaas. Ten eerste kan je het niet in de hand meenemen, wat bij de bekende tomtom wel kan en handig is als je door een grote stad loopt waar je kilometers van je bestemming ergens een parkeerplek moet vinden en ten tweede is de update duur en heeft ieder automerk zo zijn eigen voorkeur voor een ander navigatiesysteem. Ik heb nu een dienstauto. Omdat het navigatiesysteem van 2008(!) is en het merk een beetje uit de tijd is, is het update bijna onmogelijk. De garagehouder, notabene de leverancier van de auto kreeg het niet voor elkaar en na drie afspraken en uren wachten gaf hij het op. Een specialistisch bedrijf haalde vervolgende het systeem uit mijn auto, nam het mee naar zijn bedrijf, (ik kreeg een leenmodel zolang ingebouwd) en twee weken later kwam hij weer terug om het systeem weer terug in mijn dienstauto te plaatsen.

 

Ik zie het gebeuren. Als de auto’s straks echt autonoom gaan rijden en ziet dat het navigatiesysteem niet meer actueel is, rijdt hij zelf naar de garage omdat de update niet lukte. Dan loop je ‘s morgens naar je auto en blijkt hij even weg te zijn.

 

Ik ben een groot voorstander van Tomtom met een los navigatiesysteem. Deze kan je wegbrengen bij klachten zonder dat je de auto hoeft achter te laten en ook het updaten gebeurt aan je eigen pc. Alle andere systemen komen niet eens in de buurt van de kwaliteit van deze apparaten.

 

Naast mijn ode aan het beste navigatiesysteem ter wereld, Tomtom, blijf ik van mening dat enige praktische geografische kennis op school toch bijgebracht moet worden. Hoe makkelijk het ook is om het even op te zoeken op je mobieltje, zonder enig richtingsgevoel zou je zomaar in Zwijndrecht bij Antwerpen uitkomen, terwijl je toch Zwijndrecht bij Dordrecht had moeten

hebben.......

 

We worden met z’n alleen teveel afhankelijk van de techniek en vertrouwen ons eigen gevoel niet meer. En dat is een slechte zaak.

 

 

                                                                                                            Auteur Tiberius Black

 

 

Lees ook eens van deze auteur de eerste twee hoofdstukken van zijn nieuwe boek

Steenrijk