|
Spookhuis |
|||||
|
Tijdens mijn vakantie Kroatië liep ik langs een groot vervallen landhuis. Het was overwoekerd met planten en struiken, de ramen waren met planken dichtgespijkerd of er staken nog enkele glasscherven uit, maar de stenen muren en het dak leken de tand des tijds te hebben overleefd. Een grote eveneens met onkruid overwoekerde tuin, een verroest hek en een aan de binnenzijde van het huis bijna volledig gestripte woning, lieten blijken dat de woning al geruime tijd leegstond. In de serre was geen raam meer aanwezig. Toch gaf het samen met het balkon wat er bovenop was gemaakt een duidelijk beeld van het prachtige uitzicht op de Adriatische zee en het ruisende geluid van golven dat de eigenaar daarvandaan gezien en gehoord moet hebben.
Het leek erop dat het huis al langere tijd niet meer bewoond was en de eigenaar mogelijk gevlucht moet zijn voor de oorlog die een decennia daarvoor tussen de Kroaten en Bosniërs ook hier zijn tol had geëist. Of, de eigenaar had geen nazaten en is het landgoed in verval geraakt nadat hij als laatste telg van zijn stamboom zijn laatste adem had uitgeblazen.
Ondanks de vervallen toestand waren wij, zonder dat wij het van elkaar wisten, direct onder de indruk en zagen in gedachten een toekomstig wonderschoon landhuis voor ons staan.
We konden het niet laten om het huis eens nader te bekijken en zochten naar een ingang op het landgoed. We vonden aan de andere zijde van het huis een soort van oprit en liepen naar een van de gaten in de muur waar ooit eens een deur moet hebben gezeten. Het huis was inderdaad al jaren leegstaand. Het viel ons op dat het zeer grote landhuis zeer veel kleine kamertjes had waar amper een bed en een kast in kon staan Zelfs al waren de ramen niet dichtgespijkerd, dan nog was de lichtinval beperkt. Er was iets van wat op een grote keuken leek. Overal waren delen van de tegels uit de vloer geslagen of hingen losse kabels aan het plafond. Een lange smalle ruimte met een toilet er nog in, gaf een bijna surrealistische indruk van verhoudingen van de kamer die niet meer overeenstemmen met de gebruikelijke maten van 'het kleinste kamertje'.
Even ging er een gedachte door mij heen dat dit een sanatorium moest zijn geweest en al deze kleine kamers waren van personen, die om verschillende redenen buiten de maatschappij werden geplaatst. Een benauwde gedachte bekroop mij. Het was niet een plaats waar je in deze omstandigheden lang wilde verblijven.
Nadat mijn vrouw en ik terug waren bij ons hotel, bespraken wij onze bevindingen met de kinderen. Uiteraard zijn mijn zoons daarna ook eens een kijkje gaan nemen. Zij kregen dezelfde 'rillingen'.
Ondanks het beklemmende gevoel dat zich het verlaten landhuis omsloot, waren wij het er unaniem mee eens dat dit optrekje met een likje verf, nieuwe grote ramen en een volledig uitgebroken en verbouwde kamers een fantastische locatie is, met een geweldig uitzicht en een enorme potentie heeft om hier een prachtig verblijf van te maken, waar je kan genieten van het zachte klimaat en een schrijver als ik inspiratie kan opdoen voor een volgend boek.
Toch blijft het beklemmende gevoel aanwezig dat dit vervallen huis in de eerste indrukken op ons achterliet. Wat is de geschiedenis van de oorspronkelijke bewoner? Waarom was het huis verlaten? En welke echo's van deze bewoner leven nog door dit huis? Is het huis misschien bewust onbewoond omdat elke bewoner van dit dorp de achtergrond kent en er geen voet in wil zetten? Met een beetje fantasie koop je een 'spookhuis' waarbij de echo's van overledenen je achtervolgen totdat je hetzelfde pad volgt dat hen fataal is geworden...
Het huis biedt in ieder geval mij al genoeg inspiratie om eens meer op onderzoek te gaan naar de geschiedenis van deze stad en specifiek dit huis.
Je raad het al. De basis voor mijn volgens boek is nu al gelegd - en ik woon er nog niet eens - Binnenkort kan je hier op mijn website de nieuwe spookachtige titel van mijn zesde boek verwachten...
Auteur Tiberius Black
|
|||||
